Pilipinas, Turismo at OFW

Nakababahala ang lumalalang alitan sa pagitan ng Dept. of Tourism (DOT) at ng mga kritiko nito na di sumasang-ayon sa "branding" kung saan ang tagline na "Pilipinas, Kay Ganda" na inilunsad bilang kampanya ng DOT sa pagpapalawig ng turismo sa ating bansa.

Kung ako ang tatanungin at ang mga taong may tunay na damdaming nasyonalismo ay walang pag-aalinlangan sa sasang-ayunan ang paggamit ng wikang Tagalog sa kampanya ng DOT. Ano nga ba ang masama sa paggamit ng wikang Tagalog sa pag-anyaya ng mga banyaga na bisitahin ang bansang Pilipinas?

Kailangan ba ay wikang Ingles ang gamitin upang mapuna ang kalinangan ating bansang Pilipinas sa pandaigdigang merkado ng turismo? Hindi ba puedeng ikalakal ang kagandahan ng ating bansa, ang mayamang kultura, magandang dalampasigan at mayabong na kabundukan na matatagpunan lamang sa ating bansa sa pamamagitan ng maikli at payak na pananalita na isinulat sa wikang Tagalog?

Sa kabila nito ay iginagalang ko rin ang mga opinyon ng mga eksperto sa merkado ng turismo subalit di maikukubli na tila ang lumalalang usapin na ito ay bunsod ng alegasyon na hindi pagpapaunlak ng bagong Kalihim ng DOT sa Tourism Congress na kumakatawan bilang "stakeholders" sa pambansang turismo alisunod sa Tourism Act of 2009 na naging daan ng kawalan ng konsultasyon sa pagitan ng pamahalaan at ng mga "stakeholders" ukol sa mga pangunahing polisya tulad ng "branding",

Subalit bakit nga ba kailangang palitan ng DOT ang dating "Wow Philippines" na nakalakip sa ating kampanya sa turismo? Dahil ba ito ay nilikha ng nagdaang Administrasyong Arroyo at hindi ba ito naging epektibo sa paghihikayat ng turismo sa ating bansa? Kailangan bang palitan ang bawa't bagay na may kaugnayan sa Pang. Arroyo?

Sa pagitan ng lumalalang bangayan ng DOT at mga kritiko na tila naguumpugang bato ay apektado ang nakararaming OFW. Nakakalungkot pagmasdan ang hanay ng pamahalaan at ng mga pribadong organisayon na tila hindi magkasundo sa mga polisiya ng pagpapalawig ng turismo. Tila naisantabi rin sa usapin na ang mahigit 10 milyong OFW ay kumakatawan bilang tapapagpalaganap ng turismo at ang mga OFW at Expat ay sya ring bahagi ng malaking bilang ng turista na taunang umuuwi sa Pilipinas hindi lamang para makapiling ang mga mahal sa buhay kundi upang mapasyalan rin ang mga magagandang tanawin ng ating bansa.

Ang aking dalangin sana ay mabigyan kalutasan ang usaping "branding" kung saan ang buwis ng mamamayang Pilipino ang ginagamit sa pagpapalawig ng turismo, isang epekibong konsultasyon sa pagitan ng DOT at "stakeholders" ang nawa'y mamagitan tungo sa mapayapang pagkakaisa at huwag sanang kalimutan ang nakararaming OFW at Expats na epektibong tagapagtaguyod ng turismo ng Pilipinas sa iba't ibang bahagi ng mundo.

MABUHAY KA PILIPINAS

The PEBA Family Video

The over six minutes official video of PEBA Network entitled "The PEBA Family" is already launched in YouTube which showcase the men and women of PEBA, the nominees, the officers, volunteers, scholars and its sponsors and donors who are part of the entire PEBA family.

During the preparation of this video which I started 2 weeks ago, my thoughts run wild as I create the storyline from zero. I begin with on the amazing talents of the men and women who are working behind PEBA as I stare into the photos that these finest people as these Nominees shares their unique talents through blog and have taken the PEBA challenge as they share their tales to the  thousand readers so that whoever reads it may find hope and and inspiration in building a stronger Filipino family.

As I tried to rearrange the photos, the pictures of the Ernesto and Caren strikes me most. They are the 2 kids from the provinces of Camarines Norte and Aklan that PEBA has adopted for scholarship under the auspices of BELIEVE International. PEBA's misison has broken its barriers beyond social media platform as it gathers and honors the Filipinos in the world of blogging, its continuing mission to advocacy for the OFWs and its families and it's noble undertaking of adopting scholars.

Starting from scratch, I was able to compose a storyline beginning with music backgrounds I have taken from Kenny G album (Classics in Key of G) where I personally handpicked Over The Rainbow and What A Wonderful World (featuring Louis Armstrong, the original singer of the same song). I love the "Jingle Bells Rock" is a perfect choice for the Sponsors and credit reel segment it compliment the closing Chrismas teaser.

Though there are some family pictures from Nominees and volunteers that were not included in this clip, their photos will be included in PEBA's next video. I would like to thank Yanah and Kenjie for the PEBA family picture collection they have provided.

As PEBA is taking great strides in its various missons, we will be coming up with more videos soon. So I hope you'll like the above video which has already registered 56 views since this morning - join us and be part of the PEBA family

Isang Minutong SMILE

Isang paanyaya bilang pakikiisa sa makabuluhang adbokasiya na inilunsad ng aking kaibigang blogista at kapwa OFW na si Lord CM mula sa isla ng Palau - 

tayo'y makilahok sa unang taong anibersaryo ng 

Isang Minutong SMILE sa Dec. 8, 2010

 Ang mga sumusunod na talata ay posteng likha ni Lord CM

 ___________________________________________

Isang Minutong SMILE - Ibahagi natin sa mga Bata...

Walang masama kung susubukan mo,
kahit isang minuto
pagbigyan mo ang sarili
mong maging masaya...
kahit isang segundo lang okey na un...

Naalala nyo pa yan? Oo, Isang Minutong SMILE...Nagrequest si The Pope last year na sana magkaruon ng adbokasiya para sa animnapung segundong SMILE o Isang Minutong SMILE. At di naman sya napahiya dahil nagkaruon nga ng malawakang pagngiti nuong Dec. 8, 2009 alas otso ng gabi.

At ngayon nga, muli, ipagpapatuloy natin ang naumpisahan dahil nalalapit na naman ang Dec. 8 o ang SMILE Day.

Darating na naman ang araw kung saan libre tayong ngumiti ano man ang pinagdaraanan natin sa buhay, kalungkutan, kasiyahan, problema, o kahit ano pa yan subukan mong ngumiti kahit isang minuto lang, isang minuto para mawala kahit saglit ang bigat ng iyong problema, isang minuto para kahit papaano may mapasaya ka dahil lamang sa tamis ng iyong ngiti...

Dec. 8, 2010 - SMILE Day, mayroon kaming walong taong pangingitiin(Facebook User/Blogger) at kung papalarin, isang grupo ng mag aaral sa isang paaralan sa Baguio ang mapapa-SMILE, at kung susuwertehin, sana, isang buong school na puno ng ngiti sa labi ang makikita natin.

Samahan nyo po kami sa adbokasiyang ito, upang nang sa gayon, hindi lamang sarili natin ang mapangiti sa darating na SMILE Day, kundi pati na rin ang mga batang mas nangangailangan.

Magkakaruon po ang Isang Minutong SMILE nang pa-contest para sa bloggers at FaceBook Users na nasa Pinas, walo ang mananalo ng shirt na may logo ng Isang Minutong SMILE, at isang school ng mga bata ang susubukan naming pangitiin sa tulong ng mga mabubuting sponsors ng Isang Minutong SMILE.

At para sa mga gustong tumulong para sa adbokasiyang ito, dito lang po kami matatagpuan isangminutongsmile@yahoo.com

Samahan nyo kaming ibahagi ang Isang Minutong SMILE sa mga batang mas nangangailangan.

Isang malakeng pasasalamat na rin po kung gagawan nyo ng entry sa sarili nyong pahina ang Isang Minutong SMILE...Hangad din po naming maipakalat sa karamihan ang Isang Minutong SMILE

Tombstone and S.L.N.

The tombstones

(Left - my brother-in-law, Right - my parents)

Among the many Filipino traditions, yesterday's Undas celebration is the one I missed most - the festive celebration of the living, the gatherings of family clans, a festive reunion of family relatives in the tomb of their departed relatives.

It was last 2007 when I observed the All Saints Day in the Philippines where I spend a day in my parents' tomb in Pasay City Public Cemetery. Last night, together with my wife, we offered prayers for the souls of my departed parents.

I felt sorry for my kids, they grew up without seeing their grandparents alive, and  we are unable to keep a picture of a happy couple. But I tried to paint their images in the heart of my children how our  parents has struggled to make a living, to send me and my sister to school and teaches us the basics of catechism.

A week before Undas, my daughter asked me, "Daddy, when did Lolo and Lola died?"

I was caught by surprised and unable to give her an instant reply, instead I told my daughter I was 10 years old when you Lolo died and I'm 18 or 19 year old when you mother passed away.

Did I made a grave sin? Did it really matter? My mind tried to rush back in time to remember the two dates engraved in my parent's tombstone where we and all the people that passed their tombs have read it.

And then I threw myself in complete surrender as I added "Di ko talaga matandaan anak".

In full submission, I told my daughter that I have really missed those important dates in her lolo and lolas tombstone.

But I told her that what matters most is the little dash between the dates in their tombstone - it the most pleasant and unforgettable memories of my parents that has been engraved in my heart.

Yesterday, my daughter and son pay their respect to their lolo and lola's grave - offered prayers, fresh flowers and lighted candles and stayed there for a couple of hours. And I received an SMS message from my daughter, as I was reading it I can't help but smile, it says:

Daddy, these are the dates in lolo and lolas tombstone:

Lolo
May 8, 1908 - March 11, 1970

Lola
April 10, 1910 - May 18, 1980

At the end of the text message, I just shook my head as it reads: 

"Daddy, what does S.LN. means?"

I whispered to myself "Sa Lugaw Namatay" (lol), I hope my parents will forgive me.

Sige nga, ikaw ano ba ang ibig sabihin ng S.L.N.?