PUSH YOURSELF FORWARD

Arrow goes forward only after pulling in to backward.

Bullet goes forward only after pressing the trigger backward.

Every human being will get happy.

Only after facing the difficulties in their life path…

So do not be afraid to face your difficulties.

They will push you forward.

LOOK WHO'S BARKING

LANCE WATCHES TV FROM THE COUCH

LANCE CELEBRATES HIS 1ST BIRTHDAY LAST MAY

PIOLO LAZYING IN BED

PIOLO HOUSE TRAINS

We love dogs, in Antipolo we have a Poodle named Lance which I featured in my post "Usapang Aso". Last Friday I have adopted a 7 month old Maltese breed, his former owner named him Piolo. I also accept temporary dog handling/shelter for vacationing family who needs to have their dogs proper care while they are on holiday, and of course for a fee.

Keeping dogs bring therapeutic benefits to its owner and family, and dog teaches us a lot of things, but we never seem to take notice.

These are some of the lessons you might learn -

• When loved ones come home, always run to greet them.

• Never pass up the opportunity to go for a joyride.

• Allow the experience of fresh air and the wind in your face to be pure ecstasy.

• When it’s in your best interest, practice obedience.

• Let others know when they’ve invaded your territory.

• Take naps and stretch before rising.

• Run, romp and play daily.

• Thrive on attention and let people touch you.

• Avoid biting, when a simple growl will do.

• On warm days stop to lie on your back on the grass. On hot days drink lots of water and lay under a shady tree.

• When you’re happy dance around and wag your entire body.

• No matter how often you’re scolded, don’t buy into the guilt thing and pout. Run right back and make friends.
  

• Delight in the simple joy of a long walk.

• Eat with gusto and enthusiasm, stop when you have had enough.

• Be loyal.

• Never pretend to be something you’re not.

• If what you want lies buried, dig until you find it.

• When someone is having a bad day be silent, sit close by and nuzzle them gently.

Next time you see a dog barks or wags his tail, stop, he might be telling you something.

Life is Beautiful. Keep on Learning.

"Le Roi est Mort. Vive le Roi"

God has aided Michael's soul a graceful exit

from our world at the age of 50,

a divine act to prevent his body and spirit

to further self-destruct.

In France and England, the death of the King was heralded with the phrase "Le Roi est Mort, Vive le Roi"

("The King Is Dead, Long Live The King"),

but with Michael's passing,

there will be no heir to the throne of the "King of Pop"

but his music will live forever

in those who know how to sing or dance.

Goodbye Michael.

PANANAMPALATAYA - NASA PUSO NG BAWA'T OFW

"Be it done to you according to your faith." (Matthew 9:29)

"Ikaw ay maglalakbay, malayo ang mararating mo sa buhay", ito ang winika sa akin ng isang maghuhula habang seryoso nyang pinagmamasdan ang aking kanang palad. Katorse anyos ako ng ako'y hulaan sa isang banketa sa harap ng Simbahan ng Quiapo, isa sa maraming beses namin na pagsisimba ng aking Ina bilang panata sa Black Nazarene tuwing unang Byernes ng bawa't buwan.

Bata pa ako nangarap na akong maging pari , at dahil sa ipinahayag ng matandang manghuhula, inakala ko na susundan ko ang mga yapak ni San Pablo, ang Dakilang Misyonaryo kung saan ako'y magiging isang misyonaryo tulad nya na maglalakbay sa buong mundo upang ipahayag ang Ebanghelyo.

"I'll be a fisher of men".

Makaraan ang labing pitong taon, naganap nga ang hula - ako ay naglakbay at malayo ang narating ng aking buhay. Subalit hindi ako naging pari lalong hindi ako naging isang misyonaryo, ako'y naging isang Migranteng Pilipino, at tinawag akong OFW.

Sa bawa't OFW na lumalabas ng bansa, bitbit hindi lamang kanilang kaalaman at kadalubhasaan. Ang pinakamahalagang bitbit nila sa kanilang katauhan ay ang kanilang pananampalataya sa Diyos na Lumikha. Sa bawa't Kristyano na umaalis, sa kanilang maleta matatagpuan ang kopya ng Bibliya. At sa mga Katolikong OFW, may pabaon pang Rosayo o Iskapular, at ang iba naman ay may nakatiklop pang panyolito na may imahen ng El-Shaddai. At sa ating mga kapatid na Muslim mula sa Mindanao, sa kanilang pagtungo sa ibang bansa, kanilang dala-dala ang Aklat ng Koran.

Sabi nga nila, mula sa iyong pag-iisa at pangungulila sa ibang bansa, duon mo mas madarama na may Dyos na sa iyo ay nag-aaruga. Sa tulong ng pagbabasa ng Banal na Salita, napunuan nito ang kalungkutan ng bawa't OFW, ito ang naging sandigan ng mga Migranteng Pilipino sa bawa't sandali ng kanilang pagharap sa mga hamon ng pangingibang bayan.

Sa pamamagitan ng kanilang pananampalataya, ito ang nagbibigkis sa nagkalayong mag-asawa na maging tapat sa isa't isa. Ang pangungulila sa asawa o kasintahan ang kauna-unahang hamon sa bawa't Migranteng Pilipino. Nagsisimula sa pangungulila na nauuwi sa paghanap ng ibang magkakalinga, kapag kulang sa pananampalataya mauuwi ito sa isang malaking pagkakasala, na kadalasan nagiging sanhin ng pagkasira ng isang dati'y masaya at puno ng pag-asang pamilya.

Ang mga bisyong pagsusugal, sobrang paglalasing at paninigarilyo, ay ilan lamang sa mga bagay na naiwasan ng maraming OFW ng simulan nilang sundin ang tagubilin ng Kabanalan.

Ito rin ay nagbibigay ng oportunidad upang magkaisa ang bawa't OFW na magkasama-sama bilang mga Pilipinong sumasamba sa iisang Dyos at dumadalangin na makamtan ang isang tunay na pagbabago hindi lamang sa pansariling adhikain, kundi para sa kapakanan ng kanyang pamilya at ng buong Inang Bayan.

Nakakatuwang isipin at ako mismo ang naging saksi sa ilang mga Pilipino na bagama't sila ay Kristyano subalit ito'y balewala at hindi siniseryoso, ngunit sa pag-apak ng ibang bansa bilang banyaga, nagkakaruon ng malaking pagbabago sa kanilang katauhan at natututunan nilang hanapin at kilalanin si Bathala.

Isang kamalayan nating mga Pilipino na sa paglikas mula sa sariling bayan patungo sa ibang bansa sa paghahanap ng katugunan sa ating mga pangarap, bitbit natin ang ating mga puso ang kinagisnang Pananampalataya.

Ikaw kaibigan, sana sa iyong pangingibang bansa, dalhin mo nawa sa iyong puso at pagyamain ang pag-ibig at aral ng Dakilang Lumikha.

I thank God for the gift of sight,

I thank God for seeing Him.

I thank God for the beauty

even in seemingly mundane things that surround us.

I thank God when I doubt

for in the end I realize He blesses me,

and I realize you are a blessing to me, too!

I thank God for the gift of virtual friendship and the internet

for He makes people like us connect

making us one in spirit!

Life is Beautiful. Keep on Believing

ELINOR, YOU ARE MORE PRECIOUS THAN RUBIES

Proverbs 31

Who can find a virtuous woman? for her
price is far above rubies.

The heart of her husband doth safely
trust in her, so that he shall have no need of spoil.

She will do
him good and not evil all the days of her life.

Favour is
deceitful, and beauty is vain: but a woman that feareth the LORD, she shall be
praised.

Give her of the fruit of her hands; and let her own works
praise her in the gates.

Seventeen years past, with an expensive Hallmark card and a fountain pen, through my skillful hands in the art of calligraphy, I carefully wrote my birthday message starting with the words "To My Dearest Wife" - from the Gulf of Arabia to the slums of Pasay - 4,500 miles away from each other, I mailed my first birthday greeting card to my wife, which took two weeks before it was delivered to our doorsteps in the Philippines.

Now, communication has revolutionized. Previously it was "snail mails", now we have e-mails. From voice tape recordings, now we have voice chats and video chats. From telephone booth conversations we moved to mobile telephone communications. This simply makes us feel more closer through faster means of communication, but it will never substitute the warm embrace, ang mainit na yakap at halik, the real expression of love and emotion in greeting your love ones in its simplest form during her birthday.

And through this blog, on this 23rd of June I have taken the freedom to greet my wife in public a HAPPY BIRTHDAY!

Just like previous occasions, ilang berdey at anniversaryo sa bawat taon na aking ginugunita na nag-iisa? Subalit hindi ito naging hadlang sa atin, the distance between us has build a strong base of foundation of love and trust, the same reason why we are able to face the trials and challenges of life


I am thankful to the Almighty for bringing into this world a woman named Elinor, for she is more precious than rubies.

SA AKING ASAWA, HAPPY BIRTHDAY

PAMILYA ANG LAGING UNA

Malapit na naman ang katapusan, tulad ng dati mahaba na naman ang pila sa mga Money Remittance Centers sa buong mundo kung saan dinarayo ng mga Pilipino sa araw na makuha nila ang kanilang buwanang sweldo.

Kahit saang Money Remittance Center, makikita mong may mga dedicated counters na Pilipino ang syang nag-aasikaso para sa iyong pangangailangan para sa mabilis na serbisyo sa iyong pagpapadala ng pera para sa iyong pamilya.

Ang laging katanungan ng bawa't Pilipino na nagpapadala ng pera ay "kabayan, kailan na ito matatanggap sa Pilipinas ng aking pamilya". Isang katanungan ng paniniguro na nawa'y mabilis na matanggap ang kanilang pinadalang pera.

Dahil sa OFW, kanyang pamilya ang laging una.

Karamihan ng OFW, sapat na pera lamang ang kanyang itinatabi para sa personal nyang pangangailangan sa bansang kanyang pinagtatrabahuan - halos buong sahod kanyang pinapadala sa pamilya.

Sapat na sa kanila na may na pambili ng ilang pirasong de-lata, personal na pangangailangan sa loob ng isang buwan tulad ng deodorant, lotion, sabon, toothpaste at ang phone cards na syang tulay sa pakikipagusap sa kanyang mahal sa buhay,

Sa panahon ng matinding kalungkutan, ito ay hindi ipinapaalam sa kanyang pamilya, ang nadarama sa mga gabi ng pag-iisa, laging sinasabi na "Huwag kayong mag-alala - masaya naman ako dito" na sa likod ng mga pangungusap ay tigib ng hinagpis sa kanyang pag-iisa. Walang puwang ang tinatawag na homesick dahil para sa OFW, dahil kanyang pamilya ang siyang laging una.

Kapag may karamdaman ang isang OFW, hindi ito ipinararating agad sa kanyang pamilya, "Ayos lang ako dito, wala namang problema", karaniwang sinasabi sa kabila ng masamang pakiramdam dala ng kanyang sobrang pagod ng katawan o may dinaramdam na karamdaman, dahil para sa OFW, walang puwang ang pag-aalala ng kanyang mga kapamilya, dahil kailangang paglabanan ang anumang sakit at karamdaman, dahil sa kanya maraming umaasa, sa OFW, pamilya ang laging una.

Sa bawa't OFW na nasa iba't ibang sulok ng mundo, ang asawa, anak, kapatid at magulang ang unang dahilan kaya't sila nangibang bayan. Dahil sa tunay at walang hanggang pagmamahal sa pamilya kaya't sila ang laging una.

Ikaw kaibigan, bakit ka ba nasa ibang bansa? Sa puso mo, sila ba ang laging una?

ISANG PAG-GUNITA SA DAKILANG AMA

ISANG LIHAM PARA KAY AMA


Mahal Kong Ama,


Kamusta na Po Kayo?

Halos walong taong gulang po ako ng iyong iniwan, nagsisimula pa lamang akong matutong magbilang at magbasa ng abakada.

Aking naaalala, lagi kong pinananabikan ang iyong pagdating, mula sa nakapapagod na trabaho sa San Juan Del Monte. Bitbit ko ang inyong sinelas, mula sa kapis na bintana ako'y matyagang naka-abang, ang iyong pag-uwi sa hapon ay aking laging pinananabikan.

Aking natatandaan, tuwing sumasapit ang a-kinse at katapusan, ice cream na nasa latang sisidlan at ensaymada na may ginadgad na keso at itlog na pula ang sa amin ni Ina at Ate iyong laging pasalubong at ito'y masaya nating pinagsasaluhan.

Subalit di ko po matandaan ang inyong tinig, dahil kayo'y masyadong tahimik subali't ang aking naalala ang iyong maamong mukha at ang iyong matamis na ngiti.

Sayang nga lamang at masyadong maikli ang ating pinagsamahan. Hindi mo ako nakita ng matutong magbisikleta at narinig man lamang ang aking pagkalabit ng gitara.

Nagmadali ka at hindi mo natunghayan ang aking payak pa pagtatapos sa iskwela, diploma ko sana ikaw ang unang nakakita.

Nagtampo pa ako sa iyo nuon, dahil si Ina ay iyo pang sinundo at isinama, subali't napagtanto kong lahat ng ito'y hindi mo kagustuhan.

Dahil tanging Dyos lamang ang nakakaalam kung kailan ka mamamaalam sa mundong ating ginagalawan. Dahil lahat ng bagay ay nasusulat at lahat ng nasusulat ay magaganap.

Saan ka man ngaun Ama, nais kong magpasalamat, sa maikling panahon na ipinagkaloob sa atin ng Maykapal, ako ay iyong pinaligaya ng ipadama mo sa akin ang pagmamahal ng isang tunay na Ama.

Alam kong masaya ka sa piling ni Ina, sa malayang kaharian na walang ng sakit at gutom na nadarama. Ikaw ay laging kong inaalala tulad rin ni Ina, sa lumipas na halos limang dekada, nagpupugay ako sa iyo bilang isang ulirang Ama.

HAPPY FATHER'S DAY!

Laging nagmamahal,

Ang iyong anak.

DIASPORA - ANG MUKHA NG PAKIKIBAKA NG PILIPINO

Kasalukuyan, halos 1 sa bawa't 10 Pilipino ay nasa labas ng bansa, o may bilang na halos 11 milyong Pinoy ang nagtatrabaho sa iba't ibang sulok ng mundo bilang Pinoy Expat o OFW.

Ang Pilipino diaspora ay isang uri ng makabagong rebolusyon ng manggagawang Pilipino, isang uri ng mapayapa at matahimik na protesta laban sa kasalukuyang pamahalaan.

Hindi man kami naging bahagi ng mga taong nakikipaglaban sa kahabaan ng EDSA at sa tulay ng Mendiola, subalit rin kami mamahimik sa halip kami ay nakipaglaban sa dagok ng kahirapan sa pamamagitan ng aming sariling makakayanan.

Tulad nila Dr. Jose Rizal, Apolinaryo Mabini, Juan Luna at Benigno "Ninoy" Aquino, minsan pinili rin nilang lumabas ng bansa upang duon dalhin ang kanilang pakikibaka laban sa pamahalaan.

Bagama't hindi maaring ikumpara ang mga OFW sa nabanggit na mga pambansang bayani na nagbuwis ng buhay para sa Bayan, ang mga mangagawang Pilipino ay hinarap ang hamon ng kahirapan at sa suliranin sa kawalan ng hanapbuhay na hindi kayang tugunan ng pamahalaan, dala ang kanilang angking kaalaman at paniniwala na kayang lampasan ang karukhaan ng buhay - sila ay lumikas at nangibang bayan.

Subalit hanggang kailan sila makikipaglaban sa kahirapan bilang mga OFW, kailan magwawakas ang makabagong rebolusyon ng Pilipino Diaspora, kailangan bang sundan pa ng mga susunod na henerasyon ang kanilang yapak sa mahabang paglalakbay upang hanapin sa ibang bayan ang kanilang pangarap na ipinagkait ng kanyang malayang Pilipinas.

Minsan winika ni Pangulong Gloria Macapagal-Arroyo sa kanyang talumpati sa pangalawang "Global Forum on Migration and Development ang mga sumusod na salita:

"We long for the day when going abroad for a job is a career option, not the only choice, for a Filipino worker. Our economic plans are designed to allow the Philippines to break out of this cycle..."

Isang pangarap na hindi naisakatuparan ng pamahalan, hanggang ngaun hindi pa rin makahilagpos ang Inang Bayan sa pagkakagapos sa kahirapan. Kaya't mananatili ang aming pakikibaka laban sa kahirapan ng Pilipinas mula sa labas ng bansa.Nawa'y magisnan ko sa susunod na mamumuno ng ating bansa ang tunay na reporma ng pagbabago tungo sa kaunlaran ng bansang Pilipino.

Subalit hangang hindi nangyayari ito, mananatili kami bilang mga Pilipino Diaspora - ang bagong mukha ng Rebolusyonaryong Manggagawang Pilipino.

ROAD TO SUCCESS

The road to success is not straight.

There is a curve called Failure,

A loop called Confusion,

Speed bumps called Friends,

Red lights called Enemies,

Caution lights called Family,

You will have flats called Jobs,

But, if you have a spare called Determination,

An engine called Perseverance,

Insurance called Faith,

A driver called God,

You will make it to a place called Success.

HINDI PA RIN AKO SANAY

Maka-ilang beses ng kami nagpa-alam sa isa't isa, di mabilang na yakap, halik at bulong ng pamamaalam. Isang ritwal sa aming mag-asawa tuwing dumarating ang panahon na kailangan syang umuwi sa Pilipinas upang magbakasyon at tugunin ang responsibilidad bilang ina sa aming bunsong anak.

Sa paulit ulit naming ginagawa ito, ang pag-uwi nya ng dalawang beses sa loob ng isang taon, marami akong nakasanayan sa pagsapit ng ganitong sitwasyon.

Sanay na ako na asikasuhin ang kanyang mga airline ticket, pagpapa-book, kung anong available flights ayon sa aming napagkakasunduan, pati ang lugar na kanyang uupuan.

Sanay na ako na nag-aasikaso sa mga kanyang iuuwing pasalubong. Simula sa Ferrero chocolates, Kellogs, sabon, toothpaste, shampoo, lotions, kape at iba pang groceries na nasa listahan, kasama ako sa pamimili nito.

Sanay na ako na nag-aayos ng kanyang mga pasalubong sa loob ng karton bilang kanyang bagahe na iuuwi. Sinisigurong maayos ang pagkakasalansan at hindi kumakalog sa loob ng kahon, husto ang timbang nito ayon sa airline regulations, isinasara ang bagahe at binabalutan ng packaging tape, nilalagyan ng kumpletong pangalan at destinasyon at tinatalian ito kung kinakailangan.

Sanay na ako na naghahatid sa airport, mula sa sa check-in counter hanggang immigration gate para siguruhin na walang aberya ang aking asawa sa kanyang bagahe at boarding pass.

Sanay na akong yakapin sya, magpaalam at mag-iwan ng mga salitang "Ingat ka sa byahe", " I love you Ma" at "Huwag mong pababayaan ang sarili mo", mga pangungusap na ilang ulit na naming pinagsasaluhan sa airport.

Sanay na ako na sa huling mga minuto bago sya sumakay ng eroplano ay tinatawagan ko sya mula sa kanyang selpon para siguruhin ang kanyang kaayusan sa paglalakbay at para malaman din nya na ayos lang din ako.

Pero ang katutohanan, kahit kailan, hindi nasanay ang aking puso't damdamin sa kalungkutan na hatid ng aming pamamaalam. Hindi pa rin nasanay ang aking isip na sa tuwing kanyang pag-alis, ramdam ko ang lungkot na unti-unting bumabalot sa aking pag-iisa.

Sa darating na dalawang buwan at kalahati, kailangang sanayain kong muli ang aking sarili na harapin ang hamon ng pag-iisa.

Sa loob ng labing pitong taon ko bilang OFW, dahil muli kong naramdaman ang haplos ng kalungkutan, napatunayan kong hindi pa rin ako sanay sa pag-iisa.

Ikaw kaibigan sanay ka na bang nag-iisa?

(Ang larawan ng "sungka" ay likhang sining ni Tobag mula sa flickr.com)

DIASPORA: ANG UNANG BUGSO

Ang salitang "Diaspora" ay salitang nag-uugnay sa mga sinaunang Griyego na nagsisikap na sakupin at manirahan sa mga lupain sa labas ng bansang Griyego upang matugunan nang kanilang suliranin sa lumalaking populasyon nuong ikaapat na siglo bago ipanganak si Kristo.

"The term diaspora (in Greek, διασπορά – "a scattering [of seeds]") refers to the movement of any population sharing common ethnic identity who were either forced to leave or voluntarily left their settled territory, and became residents in areas often far remote from the former. It is converse to the nomadic culture, and more appropriately linked with the creation of a group of refugees. However, while refugees may or may not ultimately settle in a new geographic location, the term diaspora refers to a permanently displaced and relocated collective.", Wikipedia.

Sa pamamagitan ng Lumang Tipan na isinalin sa Griyego, nagkaruon ng pagbabago ang orihinal na konsepto ng "Diaspora" na tumalakay sa mga mamamayang Hudyo (Jews) na ipinatapon ng mga Babilonyan mula sa Hudea at ng Romano Imperyo mula Herusalem.

"The LORD shall cause thee to be smitten before thine enemies: thou shalt go out one way against them, and flee seven ways before them: and shalt be removed into all the kingdoms of the earth.", Deuteronomy 28:25

Ang pangkaraniwang salitang na "Diaspora" ay tumutukoy sa lupon ng mga tao o etnikong populasyon na pinilit or hinimok na iwan ang kanyang tradisyunal na ethinkong tahanan at mamuhay at manirahan sa ibang komunidad. Makalipas ang maraming siglo matapos maglaho ang kaharian ng mga sinaunang Griyego, ang kasaysayan ng ating daigdig ang nagsilbing isang buhay na saksi sa pangkasalukuyang konteksto ng mga pangdaigdigang diaspora na nag-ugat mula sa pagpapatapon, pagpapa-alipin, kapootang panlahi, digmaan at iba pang di mapagkaunawaan ng mga tao, o dahil sa mga natural na kalamidad o kalunos lunos na sitwasyong pang ekonomiya sa Bayang Sinilangan.

Ang diaspora ay isang kaganapan kung saan may malaking pagkilos ng mga tao na lumilikas at naghahanap ng kaligtasan mula sa isang magulong kondisyon.

Ito ang simula ng kwento sa paglalakbay ng Lahing Kayumangi.

ANG UNANG OFW

Ang kauna-unang Pilipinong Mandaragat at nagtrabaho bilang isang banyagang mangagawa na naitala sa kasaysayan ay si Trapobana, isang alipin na nabili ni Ferdinand Magellan mula Melaka (ngaun ay Singapore) at isinama sa kanyang paglalayag patungong Portugal. Mula sa kanyang pangalang Trapobana na pinaniniwalaang isang pangalang Pagano, pinalitan ito ng pangalang angkop at madaling tandaan ng mga Kastila at siya ay tinawag na Enrique.

Dahil nakakitaan si Enrique ng kasipagan, angking kaalaman at dedikasyon sa trabaho, ginawa syang isang mandaragat ("seafarer") at isinama siya ni Magellan sa kanyang paglalayag sa buong mundo. Bilang isang katutubo mula sa Cebu, si Enrique ay nagsilbing "interpreter" ng mga Kastila sa kanilang pagdaong sa Pilipinas sa isla ng Limasawa at sumunod ay sa Cebu. Nabigo si Magellan na sakupin ang Cebu na nauwi sa isang madugong digmaan na naging dahlan ng kanyang kamatayan, isang pagkakataon na sinamantala ni Enrique na manatili sa isla bilang na unang "Balikbayan" at muling niyakap ang Lupang Sinilangan.

YOU STILL HAVE TODAY

How can you be defeated, When you still have today?

What could possibly keep you down? Who could dare to hold you back?

When the promise of a new day looms?

The day that lies ahead has not yet happened, and you can make of it whatever you will.

You are right here, right now, with everything you need to make this your most successful day yet.

Every mistake you've ever made is now in the past. Each one has taught you something.

Today is yours, free and clear, the grandest opportunity you've ever known.

The disappointments and regrets that once felt like such a burden, now will give you the energy and desire to move ahead.

Today is more than enough promise, and you can make it yours.

I LEARNED FROM NOAH'S ARK

Last week, there was a terrible storm in blogsphere, but the netizens were lucky enough because the eye of the storm subsided and changed direction otherwise it could have created a great flood.

This brings me back to the things I learned from Noah's Ark and I am sharing this with you.

One - Don't miss the boat.

Two - Remember that we are all in the same boat.

Three - Plan ahead. It was not raining when Noah built the Ark.

Four - Stay fit. When you are 60 years old, Someone may ask you to do something really big.

Five - Don't listen to critics, just get on the job the needs to be done.

Six - Build your future on high ground

Seven - For safety's sake, travel in pairs.

Eight - Speed isn't always an advantage. The snails were on board with the cheetahs.

Nine - When you are stressed, float awhile.

Ten - Remember, the Ark was built by amateurs, the Titanic by professionals.

Eleven - No matter the storm, when you are with God, there's always a rainbow waiting.


Next time, when you are confronted by a storm, an obstacle or a trial in life, remember the Noah's Ark.

CON-ASS : ANG BAGONG BANTA SA ATING KALAYAAN

Isang daan at labing isang taon ang lumipas, muli nating gugunitain ang mga kabayanihan nila Rizal, Aguinaldo, Bonifacio, Mabini at Tandang Sora, sampu ng mga Katipunero at mga sundalong nagbuwis ng buhay para sa ating Inang Bayan upang makamit ang tinatawag na kalayaan mula sa mapanlupig na mga dayuhan sa ating bansa.

Subalit ang mga kwento ng kanilang kabayanihan at pakikipaglaban para sa kalayaan ay hindi nagtatapos sa pagwawagayway ni Hen. Aguinaldo ng Bandila nuong ika-12 ng Hunyo, ito'y isang pagbubukas ng panibagong yugto sa Lahing Pilipino upang harapin ang mga susunod na hamon ng pakikibaka para sa isang mas malayang Pilipinas.

Ang ating Pambansang Kalayaan sa kasalukuyan ay nahaharap sa isang mas malaking pagsubok hindi sa hamon mula sa mga mapanupil na banyaga, kundi sa iilang tao na makapangyarihan at may kayamanan na nais monopolahin ang Kasarinlan ng ating Saligang Batas para sa sariling interest ng mga nakaupo sa Pamahalaan.

Hindi na ang mapanupil na dayuhan ang nagbabanta sa ating kalayaan, kundi ang ating mga kapwa kababayan na minsan ay tinawag nating mga kagalang-galang na naluluklok sa Kongreso ang nagbabantang sumalaula sa ating Kasarinlan na sa pamamagitan ng House Resolution 1109 (HR 1109) o mas kilalang sa tawag "Con-Ass" na kasalukuyang ipinapasa sa Kongreso na pinamumunuan nina Kong. Prosepro Nograles at Arthur Defensor Sr., isang mapanlinlang na pamamaraan upang susugan ang ating kasalukuyang Saligang Batas para sa pansariling kapakanan ng mga makapangyarihang politiko sa ating pamahalaan.

Tulad ng isang hunyango, ang HR 1109 ay isang mapanlinlang na resolusyon na naglalayon upang muling lokohin ang mamamayang Pilipino upang maisulong ng maka-administrasyong Arroyo ang kanilang pagpapalawig ng kanilang termino at pananatili sa puwesto sa pamahalaan sa pagsapit ng Mayo 2010.

Makiisa tayo sa adbokasiya laban sa HR 1109, tutulan natin ang CON-ASS.

Kaibigan, bantayan mo ang ating Kalayaan. Ipaglaban mo ang ating karapatan.

Tandaan mo ang mga taong gustong lumapastangan sa ating kasarinlan at huwag mo silang iboto sa darating na halalan.

Makiisa tayo tungo sa tunay na pagbabago.

HINDI AKO PAPAYAG, "NO TO CON-ASS"

Recommended Readings:

HR 1109, RA 9189 at YR. 2010 ni RJ ng The Chook-Minders Quill

1109 ni Nebz ng Isla de Nebz

Copy of House Resoultion 1109

PARABLE OF THE PENCIL

With me, you're in good hands....

The Pencil Maker took the pencil aside, just before putting him into the box.

"There are 5 things you need to know", He told the pencil, "before I send you out into the world. Always remember them and never forget, and you will become the best pencil you can be".

One - You will be able to do many great things, but only if you allow yourself to be held in Someone's hand.

Two - You will experience a painful sharpening from time to time, but you will need it to become a better pencil.

Three - You will be able to correct any mistakes you might make.

Four - The most important part of you will always be what's inside.

And Five - On every surface you are used on, you must leave your mark. No matter what the condition, you must continue to write.

The pencil understood and promised to remember, and went into the box with purpose in its heart.

Now replace the place of the pencil with you. Always remember them and never forget, and you will become the best person you can be.

MAHAL KO ANG AKING KAPWA KAYA AKO NASA IBANG BANSA

Paunawa, kung kayo ay madaling magalit at may sakit sa puso, o ayaw magkasala at ayaw makapagsalita ng masakit sa kapwa, huwag na po ninyong i-click o pindutin sa pamamagitan ng mouse ang larawan sa itaas dahil ito ay maghahatid sa inyo sa nakalathalang panulat na tumutuligsa sa pagkatao ng mga Migranteng Pilipino / OFW. Sa mga bata, gabay ng matatanda ang kailangan.

"Ang tunay na kabanalan ay ang pagkakawang-gawa, ang pag-ibig sa kapwa at ang isukat ang bawat kilos, gawa't pangungusap sa talagang Katuwiran." (Ikatlong Kartilya sa Kodigo ng Aral ng mga Katipunan na likha ni Emilio Jacinto)

Hindi ko hinihingi na kaming OFW ay tawaging "Bagong Bayani", subalit nagpapasalamat ako sa pamahalaan dahil nirerespeto nila kami bilang OFW, ikaw Mike may respeto ka ba sa kapwa Pilipino OFW?

Hindi ko kasalanan at ng mga OFW kung maubos ang mga propesyunal sa Pilipinas, dahil si Pangulong Gloria mismo ay nakikipagkasundo sa mg lider ng Gitnang Silangan, Amerika at Europa na sa Pilipinas sila kumuha mga professional workers para sa kanilang mga kailangang migrant workers, ikaw Mike propesyunal ka rin ba at mas pinili mong manatili sa Pilipinas dahil gusto mo itong ibahagi ang iyong kaalaman sa ating bayan? Kung OO, ikaw ang dapat kong tawaging bayani, dapat ipaalam ito kay Pangulong Gloria.

Hindi ko kasalanan at ng mga OFW kung sa ibang bansa namin matagpuan ang mas malaking sahod upang maitaguyod namin ang aming mga pangarap para sa aming mga pamilya. Huwag mong isisi sa amin kung kami ay nagmukhang pera, tulad ng pagkukulang ng pamahalaan na mabigyan kami ng sapat na oportunidad upang magkaruon ng marangal na trabaho at maayos na sweldo, ikaw Mike may solusyon ka ba sa mataas na antas ng unemployment sa Pilipinas para hindi na kami mangibang bansa?

Hindi ko kasalanan at ng mga OFW kung may ilan na "nagpapa-alipin" sa ibang lahi kapalit ang malaking sweldo, isang human instinct para sa magulang na kahit buhay ay ibubuwis para lang sa kinabukasan ng kanyang mga anak, ikaw Mike, may sarili ka bang pamilya at nauunawaan mo ba ang halaga ng pagsasakripisyo para sa pamilya?

Hindi ko pinangarap at ng mga OFW na tumaas ang dolyares upang makinabang kami sa malaking palitan ng peso, sa halip hinihingi namin na sana manatili ang dolyar sa kanyang kasalukuyang antas at ang mga presyo ng bilihin ang dapat bumaba, hindi kami produkto ng lumang kaisipan dahil may alam naman kami sa prinsipyo ng ekonomiya, ikaw Mike, yan ba ang turo sa iyo sa iskwela?

Sa loob ng 17 taon ko bilang OFW, nasakssihan ko ang mga pagtitis ng bawat OFW na makasalamuha ko para maitaguyod ang kanilang pamilya, tutuo - mukha kaming pera kaya kami naririto, bagay na naging mailap sa amin ng kami ay nagsilbi sa mga Pilipinong kapitalista at mamumuhunan sa Pilipinas.

Anim na taon akong namuno bilang Pangulo ng Unyon bago lumisan sa ating Bayan. Isa ako sa mga nanindigan para sa karapatan ng Mangagawang Pilipino. Dumalo ako sa ILO-Asia and Pacific Conference upang iparating ang tinig ng Mangagawang Pilipino. Nasaksihan ko kung paano alipustahin, lokohin, apihin at argabyaduhin ng mga PILIPINONG KAPITALISTA at MAMUMUHUNAN ang mga pobreng mangagawang Pilipino, Nasaksihan ko ang pagasasamantala ng mga mayayamang negosyante sa mga pobreng manggagawa, ikaw Mike, nakiisa ka ba sa mga pobreng mangagawa? Nanindigan ka ba sa mga mangagawang Pilipino o kampi ka sa mga mapang-aping negosyanteng Pilipino?

Hindi mo nga siguro kailangan mag-abroad at kumita, sa iyong pananalita hindi ka nakaramdam ng pagkagutom, hindi mo alintana ang pagtaas ng presyo ng mga bilihin sa merkado, hindi mo inaalala kung saan kukuha ng pang matrikula ang kapatid at anak para sa iskwela, hindi mo problema ang pera para may ipampagamot sa kapamilya at kamag-anak sa Pilipinas. May sapat kang trabaho ay maayos na kita, baka wala kang kapamilya o kamag-anak na umaasa sa iyo, mapalad ka di tulad naming mga naghihikahos sa kahirapan kaya kami tumulak para mangibang bayan.

Lahat tayo ay nabubuhay sa malayang pagpapahayag, subalit dapat ito ay naaayon sa katotohanan at makatarungan, hindi mapanghusga at hindi makakasakit sa damdamin ng nakararaming mambabasa.

Idinadalangin ko sa Maykapal na nawa'y haplusin Niya ang iyong puso upang madama mo ang tunay na halaga ng aming pagtitiis at damdamin ng mga OFW at ng aming pamilyang naiwan sa Pilipinas.

Hindi kami humihingi ng awa, kahilingan lang namin ay pag-unawa, igalang natin ang damdamin ng lahat ng Mangagawang Pilipino, Pinoy Expats at OFW.

SA PAMAMAGITAN NG AKING BOTO, NAWA'Y MAGSIMULA ANG ISANG PAGBABAGO

THREE KINDS OF PEOPLE

There are three kinds of people:

Those who make things happen

Those who watch things happen

Those who have no idea what happened

Hindi ko kailangan magsuot ng inilalakong mga damit na may desenyong "Araw at Bituin" na likha ng namayapang si Francis M. at ang mga kamiseta ni Pidro na gawa ni Danny Javier ng Apo Hiking Society upang sabihin na Ako ay Pilipino.

Hindi ko kailangan magdikit ng "sticker" ng ating bandila o anumang palamuting maka-Pilipino sa sasakyan upang ipaalam sa kanila na Ako ay Pilipino.

Hindi ko rin kailangang magdisplay ng mga iba't ibang banner o logo sa "side bar" ng aking "blog site" upang malaman ng mambabasa na Pilipino Ako.

Hindi ko rin kailangan magpatugtog ng awiting makabayan tulad ng "Bayan Ko", "Magkaisa", "Ako ay Pilipino" at iba pang sikat na nationalistic songs para masabing Pinoy Ako.

Dahil walang kabuluhan ang aking pagiging Pilipino kung ako ay hindi maniniwala na may naghihintay pang pagbabago sa ating Bayang Pilipinas.

Walang kabuluhan ang aking pagiging Pilipino kung ako bilang nakatatanda at padre de pamilya ay magpapakita ng kahinaan samantalang ang aking anak at mga kabataan ay umaasa at nakikipaglaban na magkaruon ng pagbabago sa ating Inang Bayan.

Walang kabuluhan ang aking pagiging Pilipino kung ako mismo ay magwawalang bahala, magkikibit balikat at magbubulagbulagan sa mga kagananapan sa ating kapaligiran.

Nasaksihan ko sa anim na taon na nagdaan, tumaas ang bilihin, marami ang nawalan ng trabaho at marami ang nakaranas ng gutom sa kanilang buhay.

Nakita ko sa anim sa taon na nagdaan na puno ng eskandalo, nagsimula sa "Hello Garci", nabunyang ang ZTE, sumikat si Joc-joc Bolante, ngaun ang "Double Entry" na nalihis kay Katrina Halili.

Sa loob ng anim na taon ang nagdaan, umasa ako sa isang pagbabago, subalit ako ay nabigo, nasaktan, nagalit at nabuwisit.

Subalit hindi ito ang panahon ng aking pagsuko, hindi ito ang panahon ng aking pagtatambo sa gobyerno. Hindi ito isang laro na dapat akong mapikon at umayaw sa aking pagkadismaya sa nakakasalukasok na lipunan.

Samahan ninyo ako, lumabas tayo sa yungib ng kadiliman, umahon tayo sa balon na ating kinasasadlakan. Gumising tayo at bumangon sa katotohanan.

Ito ang panahon ng bagong simula, ito ang wastong panahon ng panindigan, ito ang tamang panahon para sabihing AKO AY PILIPINO - MAKIKIALAM AKO, MAKIKILAHOK AKO AT BOBOTO AKO.

Huwag nating gawing dahilan na pare-pareho lang ang mga kandidato, naniniwala akong ikaw mismo ay may napipiling kandidato kaya lang maaaring hindi pa naghahayag ng kandidatura o maaaring kakandidato at nag-aalangan kang baka siya ay matalo dahil siya ay isang matinong tao.

Huwag rin nating gawing dahilan na dadayain lang tayo, dahil dumarami na ang mga kabataan, mga simbahan, mga NGOs at di mabilang na samahan na nagmamatyag sa anumang pandarayang gagawin sa nalalapit na halalan. Sila ay ilan sa milyong mamayanan na naghahangad rin ng pagbabago.

Huwag nating sayangin ang OVERSEAS ABSENTEE VOTING LAW (OAV), umabot na pinaghandaan sa loob ng 16 na taon bago maisa-batas bilang alay para sa ating mga OFW at Pinoy Expats. Isang karapatan ng Mangagawang Pilipino na nasa labas ng Pilipinas saiba't ibang panig ng mundo upang maipahayag ang kanyang tinig sa nalalapit na halalan.

Kung magkakaisa sa iisang tinig ang lahat ng Pinoy Expats at OFW para sa tunay na pagbabago, sapat na ito para makalikha ng higanteng ingay para mapakinggan ng ating kababayan sa ating Bayang Siinilangan.

Kung magkakaisa ang lahat ng Pinoy Expats/ OFWs, sapat na ang ating bilang upang makalikha ng isang matibay na pundasyon ng pagkakaisa tungo sa tunay na pagbabago.

Nasa hanay nating mga OFW ang tinatawag na "matured voters" dahl sa ating anking talino, estado sa hanapbuhay, at malakawak na pang-unawa sa mga ksalukuyang isyu ng lipunan. Tayo ang tinaguriang "Bagong Bayani ng Bayan" na hindi lamang nasusukat sa ating salaping pinadadala sa Pilipinas kundi sa ating dedikasyon sa trabaho sa kabila ng kalungkutan at di mabilang na pagsubok sa ating buhay bilang mga banyaga sa ibang bansa.

Tulad ng mga panawagan ng ilan sa iginagalang nating bloggers ng KABLOGS at PEBA, si Nebz sa kanyang panulat na "Will OFWs Remain Voiceless in 2010?", at si NJ na may akda ng "Gearing Up for Election 2010: Will Overseas Absentee Voting Make A Difference?", samahan natin sila sa kanilang panawagan na manindigan bilang Pilipino na harapin ang hamon sa ating mga OFWs na magparehistro sa OAV, dahil sa darating na Halalan 2010, sa ating mga boto nakasalalay ang kapalaran ng ating Bayan sa susunod na anim na taon.

Ikaw, ako, tayo ang bagong simula ng pagbabago, huwag tayong mapagod na mangarap para sa ating Bayan, at ang katuparan ng ating pangarap ay magsisimula lamang kung haharapin natin ang hamon sa atin ng ating Bayan - ang manindigan sa nalalapit na halalan.

Huwag tayong maging bulag, pipi at bingi - idilat natin ang ating mata sa sa katotohanan, ipadinig natin ang ating tinig at pakinggan natin ang sigaw ng kabataan... SA PAMAMAGITAN NG AKING BOTO UMAASA AKONG ITO ANG SIMULA NG ISANG PAGBABAGO.