PANANAMPALATAYA - NASA PUSO NG BAWA'T OFW

"Be it done to you according to your faith." (Matthew 9:29)

"Ikaw ay maglalakbay, malayo ang mararating mo sa buhay", ito ang winika sa akin ng isang maghuhula habang seryoso nyang pinagmamasdan ang aking kanang palad. Katorse anyos ako ng ako'y hulaan sa isang banketa sa harap ng Simbahan ng Quiapo, isa sa maraming beses namin na pagsisimba ng aking Ina bilang panata sa Black Nazarene tuwing unang Byernes ng bawa't buwan.

Bata pa ako nangarap na akong maging pari , at dahil sa ipinahayag ng matandang manghuhula, inakala ko na susundan ko ang mga yapak ni San Pablo, ang Dakilang Misyonaryo kung saan ako'y magiging isang misyonaryo tulad nya na maglalakbay sa buong mundo upang ipahayag ang Ebanghelyo.

"I'll be a fisher of men".

Makaraan ang labing pitong taon, naganap nga ang hula - ako ay naglakbay at malayo ang narating ng aking buhay. Subalit hindi ako naging pari lalong hindi ako naging isang misyonaryo, ako'y naging isang Migranteng Pilipino, at tinawag akong OFW.

Sa bawa't OFW na lumalabas ng bansa, bitbit hindi lamang kanilang kaalaman at kadalubhasaan. Ang pinakamahalagang bitbit nila sa kanilang katauhan ay ang kanilang pananampalataya sa Diyos na Lumikha. Sa bawa't Kristyano na umaalis, sa kanilang maleta matatagpuan ang kopya ng Bibliya. At sa mga Katolikong OFW, may pabaon pang Rosayo o Iskapular, at ang iba naman ay may nakatiklop pang panyolito na may imahen ng El-Shaddai. At sa ating mga kapatid na Muslim mula sa Mindanao, sa kanilang pagtungo sa ibang bansa, kanilang dala-dala ang Aklat ng Koran.

Sabi nga nila, mula sa iyong pag-iisa at pangungulila sa ibang bansa, duon mo mas madarama na may Dyos na sa iyo ay nag-aaruga. Sa tulong ng pagbabasa ng Banal na Salita, napunuan nito ang kalungkutan ng bawa't OFW, ito ang naging sandigan ng mga Migranteng Pilipino sa bawa't sandali ng kanilang pagharap sa mga hamon ng pangingibang bayan.

Sa pamamagitan ng kanilang pananampalataya, ito ang nagbibigkis sa nagkalayong mag-asawa na maging tapat sa isa't isa. Ang pangungulila sa asawa o kasintahan ang kauna-unahang hamon sa bawa't Migranteng Pilipino. Nagsisimula sa pangungulila na nauuwi sa paghanap ng ibang magkakalinga, kapag kulang sa pananampalataya mauuwi ito sa isang malaking pagkakasala, na kadalasan nagiging sanhin ng pagkasira ng isang dati'y masaya at puno ng pag-asang pamilya.

Ang mga bisyong pagsusugal, sobrang paglalasing at paninigarilyo, ay ilan lamang sa mga bagay na naiwasan ng maraming OFW ng simulan nilang sundin ang tagubilin ng Kabanalan.

Ito rin ay nagbibigay ng oportunidad upang magkaisa ang bawa't OFW na magkasama-sama bilang mga Pilipinong sumasamba sa iisang Dyos at dumadalangin na makamtan ang isang tunay na pagbabago hindi lamang sa pansariling adhikain, kundi para sa kapakanan ng kanyang pamilya at ng buong Inang Bayan.

Nakakatuwang isipin at ako mismo ang naging saksi sa ilang mga Pilipino na bagama't sila ay Kristyano subalit ito'y balewala at hindi siniseryoso, ngunit sa pag-apak ng ibang bansa bilang banyaga, nagkakaruon ng malaking pagbabago sa kanilang katauhan at natututunan nilang hanapin at kilalanin si Bathala.

Isang kamalayan nating mga Pilipino na sa paglikas mula sa sariling bayan patungo sa ibang bansa sa paghahanap ng katugunan sa ating mga pangarap, bitbit natin ang ating mga puso ang kinagisnang Pananampalataya.

Ikaw kaibigan, sana sa iyong pangingibang bansa, dalhin mo nawa sa iyong puso at pagyamain ang pag-ibig at aral ng Dakilang Lumikha.

I thank God for the gift of sight,

I thank God for seeing Him.

I thank God for the beauty

even in seemingly mundane things that surround us.

I thank God when I doubt

for in the end I realize He blesses me,

and I realize you are a blessing to me, too!

I thank God for the gift of virtual friendship and the internet

for He makes people like us connect

making us one in spirit!

Life is Beautiful. Keep on Believing