WE MUST BE SILENT

Before we can lead,

we must serve.

Before we can serve,

we must prepare.

Before we can prepare,

we must learn.

Before we can learn,

we must listen.

Before we can listen,

we must be silent.

BE KIND TO ALL

While collecting shells washed up on the beach,

you will see a few that are fragile, and you might neglect them as unworthy.

But once these shells are very beautiful.

You don’t know what kind of journey they had to take to get them in their fragile shape.

Same with people. Don’t neglect them if they seem unworthy.

You never know what journey they had through life. Be kind to all.

This is one of the virtues I learned from my late brother-in-law,

He is a father, a brother and a friend to me and to my family.

And he is full of wisdom and he keeps on telling me...

"never get tired of helping people, be kind to all".

MMK 19

Mahal na Mahal Kita - 19 na Anibersaryo

Labing siyam na taon ang nagdaan,

tayo'y nagsama bilang mag-asawa.

Mula sa isang maliit na paupahan

na tila bahay ni John and Marsha,

isang hakbang paabante ay sala

at isang habang paatras ay kusina.

Ang kalan nati'y kusinilya
Tanke ng gas ay binobomba,
at ang kawali sa pagpiprito
ay planganitag yari sa aluminyo.
Parang isang larong bahay-bahayan
ang payak na tahana'y tigib ng kasiyahan.

Marami ang humusga sa ating pagsasama
di raw tayo bagay para sa isa-t isa.
Maraming sa kanila'y tumaas ang kilay
sila'y nanalangin na tayo'y maghiwalay;
tayo'y instant artista sa mga taong tsismoso,
Ikaw raw ay si Marimar at ako'y si Pulgoso.

Mga pagsubok sa buhay ay ating hinarap
hindi tayo sumuko't sabay tayong nangarap.
Maraming bagyo ang ating pinagdaanan,
isa na rito ang aking pangingibang bayan.
Labis na kalungkutan ating naranasan
subalit lahat ng ito'y ating nalampasan.

Salamat sa'ming kaibigang naging sandigan
sa mga suliranin kami'y tinutulungan.
Salamat sa Panginoong Hesus na mapagpala
sa labing 19 na taon naming mag-asawa.
Sa hirap, ginhawa, kalusugan at karamdaman,
tayo'y Kanyang kinalulugdan at 'di pinababayaan.

Mahigit apat na libong kilometro ang layo natin sa isa't isa,
ika'y nasa Antipolo at ako'y nasa Doha.
Subalit hindi ito hadlang sa aming pagsasama,
tanging ang katapatan sa isa't isa
At ating dalangin sa Amang Maykapal
Ang ating buhay mag-asawa nawa'y magtagal.

Kung galing po kayo sa SONA ng Pangulo,
o sa Anibersaryo ng Iglesya ni Kristo;
Maaari rin kayong dumaan sa Antipolo
Kayo'y kumbidado sa aming anibersaryo
Ang aking asawa ay nakahandang magluto
nang masarap na pansit, lumpia at biko.

Maraming salamat sa inyong pakikiisa
Kami ay umaasa na tayo'y muling magkikita
Sa susunod na taon sa ganito ring panahon
Aming anibersaryo madadagdagan ng isang taon.
"Ang pananampalataya sa Dyos ang aming sandata.
Kami'y magsasama hanggang may hininga."

Tinanong ako ng aking anak kung ano raw ang kusinilya, kaya't minabuti kong isama ang larawan ng nasabing kalan. Sa mga kabataan, La Germania na po ang inyong nakilalang kalan.

Mahirap pong gamitin ang kusinilya, mano-manong binobomba, sinusundot kapag may bara, mausok, madumi at sabi nila'y delikado, subalit ang wastong paggamit nama'y napag-aaralan kung iyong pagsusumikapan. Dito po nagsimula ang kwento ng aming buhay mag-asawa, mula sa isang KUSINILYA.

HINANAP KITA SA IBANG BANSA, SUBALIT HINDI KITA NAKITA

Anim na buwan ang nakaraan, dito mismo sa aking kinauupuan, sa labis na kalungkutan Palipasan ay isinilang. Isa lang naman ang aking adhikain, ang maibahagi ang aking saloobin. Kaya't ako po'y napapasalamat sa inyo, na nakiraan, dumalaw, bumisita, tumambling, umistambay, nagbasa, nagkomento at nag-iwan ng marka at bumoto sa aking panulat Silang Mga Naglakas Loob bilang nominado sa PEBA 2009.

Kayo na nga, wala na akong hahanapin pa, dahil kayo ang nagibgay ng saya, ng tamis at lambing sa blog ko, maraming pong salamat sa inyong lahat at narating ng Palipasan ang anim na buwang pananatili sa blogshpere at ito ngaun ang pang "100th Post ng Palipasan".

Maraming pong salamat sa inyo, sa Palipasan kayo po ni Bro ang laging bida. Tulad ng mga naunang panulat, sa aking pang 100 post - ito'y inihahandog ko sa bawa't Pilipino, sana po maibigan ninyo.

HINANAP KITA SA IBANG BANSA, SUBALIT HINDI KITA NAKITA

Nuo’y aking inakala na mapalad ang mga OFW at mga Migranteng Pilipino na nasa ibang bansa, silang mga naglakbay sa Timog, Hilaga, Silangan at Kanluran at ako’y napadpad sa Gitnang Silangan na minsa’y hinanap ang kagandahan ng tanawin ng ibang bansa at pilit na ikinumpara sa yaman ng ating Inang Bayan.

Sa unang pag-apak sa ibang bansa bilang mga banyaga, mga OFW ay namangha sa iba’t ibang tanawin sa kanilang mata’y bumulaga. Sinong mag-aakala na kanilang makikita ang matayog na Eiffel Tower ng Paris, ang mahabang tulay ng Golden Gate sa Amerika, ang arkitektura ng simbahan ng St. Peter Basilica sa Roma, ang makasaysayang Pyramid ng Ehipto at ang sikat na Merlion ng Singapore, mga ilan sa seven wonders na sa magasin lamang madalas nakikita.

Hindi maipaliwanag ang nag-uumapaw na kasiyahan sa unang pagkakita sa mga mapuputing niebe o “snow” na tila isang himala na ipinagkaloob lamang ni Bathala sa mga piling lupain ng Europa, Amerika, Canada at mangilan-ngilang bansa sa Asya.

Ang marangyang buhay hatid ng makabagong teknolohiya ay kanilang nalasap, computer at laptop, home theater at flat screen, i-Phone at i-Pod at magagarang sasakyan tulad ng kotseng pangarera at dambuhalang 4WD ay ilan lamang sa kanilang kinahumalingan.

Subalit makalipas ang ilang buwan, kanilang napagtanto na ang mga ito ay pansamantalang kaligayahan lamang, dahil iba ang ating nakasanayan, iba ang ating kinalakihan, iba ang kulturang Pilipino na ating kinagisnan.

Kanilang naramdaman ang unang pangungulila bilang mga banyaga sa panahon ng pagkakasakit o karamdaman dahil kanilang hinahanap-hanap ang haplos ng pagmamahal, ang kakaibang pag-aaruga ng kapwa kababayang Pilipino.

Lalong umigting ang kalungkutan sa pagsapit ng kapaskuhan, dahil sa ibang bansa ang pagdiriwang ng Pasko ay tila isang ordinaryong kasiyahan lamang. Dahil habang tumatagal ang pananatili bilang banyaga ay lalong sumisidhing pananabik na makauwi sa sarilng bansa.

Pagka’t walang makapapantay sa ganda ng ating bansa, ang mapuputing buhangin ng Boracay, ang Amanpolo, ang Dakak at Puerto Galera. Ang malamig na tanawin sa bayan ng Baguio at Tagaytay. Ang kakaibang lugar ng Chocolate Hills ng Bohol at Hundred Islands ng Pangasinan.

Ang makulay na kultura sa taunang kapistahan na matatagpuan lamang sa ating bansa, ang Black Nazarene Festival ng Quiapo, ang Sinulog Festival ng Cebu, ang Ati-Atihan Festival sa Aklan, ang parada ng Lechon sa Laguna ay ilan lang sa kinagigiliwan at dinarayo hindi lang ng mga Pilipino, maging mga turista sa ibang bansa.

Sino ang makalilimot sa masayang kapaskuhan sa Pilipinas, ang mga makukulay na parol at Christmas Tree, ang pangangaroling, ang Simbang Gabi, bibingka’t puto bumbong, ang pamimigay ng aguinaldo, ang Noche Buena at ang masigabong pagsalubong para sa isang Manigong Bagong Taon.

Wala nga tayong malalapad na kalsada, at pawang Sarao at pedicab lamang ang gumagala sa ating lansangan pero sa kasalukuyan sapat naman ito para makarating sa ating patutunguhan. Wala rin tayong Autum at Winter, dahil ayon na rin kay Bathala tag-araw at tag-ulan lamang ang tanging kailangan sa pagtatanim at pag-aani sa mayaman at matabang lupa ng ating kabukiran.

Lagi kong sinasariwa ang aking pagkabata, sa tuwing sasapit ang dapit hapon akoy’ laging nakapamintana. Mula sa malawak na karagatan ng Manila Bay na aking natatanaw, ako’y matiyagang naghihintay sa makulay na paglubog ng Haring Araw. Isang pangitain na hindi ko pinagsasawaan na balik-balikan at hindi ko ito nakita sa ibang bansa.

Ngayon alam ko na kung bakit ang mga dakilang bayani na minsan ay namuhay sa ibang bansa bilang mga banyaga, tulad nila Gat Jose Rizal at Senador Benigno Aquino ay walang takot na nagbalik sa Pilipinas dahil sa labis na pangungulila na tayo ay muling makasama.

Silang mga tinaguriang Bagong Bayani ng Bayan na mas kilala sa tawag na Pinoy Expats o OFW na nagsilikas upang labanan ang pambansang kahirapan sa ibang bayan, kahit ilang taon man silang mga banyaga, sila'y nanabik na magbabalik sa ating bansa dahil AKO, IKAW AT SILANG MGA OFW - TAYO AY IISA AT PARE-PAREHONG MGA PILIPINO, nananabik na muling makasama at makita ang kanilang mga kapamilya, kababayan at ang kagandahan ng Bayang Sinilangan na sa Pilipinas lamang makikita.

Kaibigan, tangkilikin natin ang ating mga kababayan at ang sariling bayan, sana magtulungan tayo para makamtan ang tunay na pagbabago para sa Pilipinas at Lahing Pilipino.

SANDS OF FORGIVENESS

A story tells that two friends Peter and Paul, who were walking through the desert. During some point of the journey they had an argument, and Peter slapped Paul in the face.

Paul, who got slapped was hurt, but without saying anything, wrote in the sand:

TODAY MY BEST FRIEND SLAPPED ME IN THE FACE.

They kept on walking until they found an oasis, where they decided to take a bath. Paul got stuck in the quicksand and started drowning, but his friend Peter saved him.

After Paul recovered from the near drowning, he wrote on a stone:

TODAY MY BEST FRIEND SAVED MY LIFE.

Peter asked him, “After I hurt you, you wrote in the sand and now, you write on a stone, why?”

Paul replied “When someone hurts us we should write it down in sand where winds of forgiveness can erase it away. But, when someone does something good for us, we must engrave it in stone where no wind can ever erase it.”

LEARN TO WRITE YOUR HURTS IN THE SAND

AND TO CARVE YOUR BENEFITS IN STONE.

SILANG MGA NAGLAKAS LOOB

"Do not follow where the path may lead. Go instead where there is no path, and leave a trail" (Ralph Waldo Emerson)

Sa daigidig na ating ginagalawan, may mga pangkaraniwang tao na lumilikha ng mga pambihirang gawain – sila’y namamayagpag saan mang sulok ng daigdig sa pagharap sa bawa't hamon ng buhay upang maabot ang kanilang mga munting pangarap. Sila ang mga tinaguriang Migranteng Pilipino na mas kilala sa tawag na OFW.

Hinarap nila ang hamon ng pangingibang-bayan, binaybay ang malawak na karagatan, halos abutin ang mga ulap sa kalangitan, pinanhik ang mga kabundukan, naglakbay sa mga desyerto at kapatagan. Hindi inalintana ang pinakamatinding init ng araw at ang kakaibang lamig na hatid ng nyebe na hindi naranasan sa sariling bayan.

Ang mga kwento ng katapangan at kalungkutan, tagumpay at kabiguan, sa kabila ng mga hamon ng buhay. Sila ay kinilala at tinanggap sa buong mundo.

Sila Ang Mga Naglakas Loob Upang Maging Kakaiba,

Sila Ang Mga Naglakas Loob Upang Mamayagpag

Ayon sa pagsusuri ng Phil. Migration and Development Statistical Almanac of the Institute of Migration and Development Issues (IMDI), sa buong daigdig, naitala na may mamamayang Pilipino sa 239 na bansa. Sa kabuuang bilang, 209 na bansa ay kasapi sa United Nations. Ang nalalabing 30 ay hindi kasapi ng UN kung saan kabilang ang mga isla at teritoryong hindi kilala ng nakararaming Pilipino.

Sa bawa’t araw, halos 3,000 ang lumalabas ng bansa bilang migranteng Pinoy. Kasalukuyang may mahigit 12 milyong Pilipino Expats o OFW ang matatagpuan sa ibat ibang sulok ng mundo,

Sila'y kahalintulad ng mga tala sa madilim na kalangitan na nagbibigay ningning sa mapanglaw na gabi. Dahil tayong mga Pilipino ay maihahalintulad sa mga batong-hiyas na may kakaibang kinang, brilyo at kalidad kung saan nahumaling ang mga banyaga.

Sa pandaigdigang populasyon ng paglalayag, 25% nito ay pinamamahalaan ng mga Pilipino “seafarers”. Ang ating mga nurses at caregivers ay bahagi ng “Global Human Ecology of Caring” kung saan binuksan ng Amerika, Canada, Japan at Europe ang kanilang mga pinto sa Mangagawang Pilipino.

Mataas na bilang ng ating mga kababayan sa larangan ng Entertaining Arts ang matatagpuan sa naglalaking mga hotel at casinos ng Macao, Singapore at sa Hongkong Disneyland. Sa mga 5-Star hotels at sikat na beach resorts at restaurants sa buong mundo may makikita kang manggagawang Pilipino. Mga Filipina domestic helpers ay nasa bawa’t tahanan sa Gitnang Silangan, Europa, Amerika, Hongkong. At ang mga Filipino professional, skilled and factory workers ay nasa mga bansang Korea, Saudi Arabia at Middle East, Taiwan, at Brunei. Sa literal na pangungusap, sinakop na ng manggagawang Pilipino ang buong mundo.

Sapagka't ang tinaguriang Pilipino “Diaspora" ay kinikilala sa buong mundo dahil sa ating kakaibang talento at kakayanan sa larangan ng pagtatrabaho. Natagpuan ng mga banyaga sa ating bansa ang pinakamahalagang mina ng ginto, ito ang mina ng kadalubhasaan at talento, isang hiyas na nasa katauhan ng bawa’t Manggagawang Pilipino.

Ang mga tunay na kwento ng kalungkutan, pang-aabuso at kamatayan ng ilang mga OFW ay hindi naging hadlang upang panghinaan ng loob bagkus buong tapang na hinarap ang hamon ng pangingibang bansa.

Tiniis lahat ng mga kalungkutan, ilang Pasko at Bagong Taon, kapistahan at Flores de Mayo, ilang berdey at anibersaryo, sa bawat taon ang ating inaala-ala ng nag-iisa. Lahat ng bagay ay tiniis, at buong sahod ay ipinapadala dahil ang katwiran ng bawa’t OFW - “Pamilya Ang Laging Una”.

Sa pag-apak natin sa ibang bansa bilang mga banyaga, nananabik tayo na makakakita ng kapwa Pilipino, may balat ay kayumanggi, ilong na may pagkapango at katamtamang taas – at hindi natin ikinahiyang wikain ang mga salitang “Kabayan, Pilipino Ka Ba?”

Dinala nila sa ibang bansa ang ating kulturang Pilipino, bitbit sa maleta ang mga balot at itlog na pula, tuyo, dilis at daing, bagoong na nilahukan ng baboy, manggang kalabaw, mga kamisetang may disenyong “Araw at Bituin” at “alpombrang” sinelas na gawa sa Marikina.

Isang kamalayan ng lahing Pilipino na sa paglikas mula sa sariling bayan patungo sa ibang bansa sa paghahanap ng katugunan sa kanilang munting pangarap, bitbit natin ang ating mga puso ang kinagisnang Pananampalataya.

Bagama’t banyaga, lakas-loob na lumikha ng “munting bansa” sa pamamagitan ng paglulunsad ng matibay na “Filipino communities” bilang sagisag ng nagkakaisang OFW. Lumabas ang pagiging pilantropo nating mga OFW sa patuloy na pagtulong natin sa mga kababayan naitn sa Pilipinas na naging biktima ng iba’t ibang kalamidad tulad ng bagyo, lindol, sunog at pagbabaha.

Ang ating pananatili sa ibang bayan ay isang mukha ng pakikibaka ng Pilipino bilang OFW laban sa pambansang kahirapan. Bagama’t wala sila sa kahabaan ng EDSA at tulay ng makasaysayang Mendiola, nakibahagi pa rin silla sa mga kilos protesta sa mga lansangan ng Amerika, Canada, Europa, Hongkong at Taiwan. Sila'y nanindigan, Pambansang Halalan ay aming sinuportahan at Saligang Batas ay aming binantayan.

Karamihan sa kanila ginamit ang kapangyarihan ng blog, ang isang uri ng makabagong literatura - ang paninindigan ay kanilang ipinahayag. Dito lumabas ang bagong talentong Pinoy, sila'y nanatiling mapagkumbaba at hindi na nais pang magpakilala sa madla, Sa malayang kaisipan kanilang ibinahagi ang kwento ng kanilang buhay bilang OFW, ito'y nagbigay daan upang ang makababasa ay mabigyan ng pag-asa sa kabila ng pinagdadaanang mga hilahil sa buhay.

Subalit kahit ilang taon silang naninirahan sa ibang bansa bilang banyaga hindi pa rin maipagkakaila ang kanilang pangungulila na makabalik sa sariling Bansa.

Kung ang ating mga pawikan sa karagatan at mga ibon sa kalawakan, libo-libong milya man ang kanilang binaybay, sila’y muling nagbabalik sa kanilang pugad na kinagisnan, tayo pa kayang mga tao at tunay na Pilipino na pawang nananabik na makasama ang mga mahal sa buhay at kapwa mamamayang Pilipino.

"The cry of the Israelites has reached me, and I have also seen how the Egyptians are oppressing them; so come now, let me send you to Pharaoh, that you may bring my people, the Israelites out of Egypt"(Exodus 3:9-10).

Isang pagpupuri sa kadakilaan ng Global Filipinos saan mang sulok ng mundo, sila ang tunay na "Pag-asa Ng Bayan", sila ang "Handog sa Mundo".

Salamat sa KABLOGS at PEBA sa pamamagitan ng mga panulat sa blog tinig ng mga OFW ay nadinig, sila'y napuna at binigyan ng pagpapahalaga.

Isang pagpapatunay na kapwa Pilipino lamang ang higit na makakaunawa at makapagbibigay ng tunay na pagmamahal sa kanyang kapwa kababayang OFW. Kaya kabayan, sana pahalagahan natin ang kontribusyon ng ating mga kapwa Migranteng Pilipino.

Sana ikaw at ako - tayong dalawa, nawa'y ang tunay na pagbabago sa ating bansa ay sa ating dalawa magsimula, upang sa pagdating ng panahon walang ng OFW na kailangang mangibang bayan, dahil napakasarap isipin kung walang iwanan sa Bayan ni Juan.

Trident® Gum and US Based SinuateMedia Sponsors PEBA 2009

In light of the current global economic crunch, I am overwhelmed with Trident® Gum and US Based SinuateMedia's for sponsoring the PEBA 2009 event which was announced on PEBA , KABLOGS, and Thoughtkoto sites.

The news provides the KABLOGS bloggers a minute to smile on this great event, as Trident and SinuateMedia provides moments of happiness in our blogging life - something new to chew on - "a little piece of happy".

Let us unwrap and discover Trident's "A Little Piece of Happy" , a happy little site that has provided PEBA an enormous smile. I am sharing four of their campaign videos, a 15-seconds clip of perfect "happy moments" you'll find worth viewing with your family.

THE TREASURE WITHIN YOU

The treasure is not in

What you own,

What you wear,

How you look,

or in your worldly accomplishments.

The treasure is within you.

It only needs to be uncovered and discovered.

PINAGPALA KA, ALAM MO BA?

Kung ikaw ay nagising kaninang umaga na puno ng kalusugan at walang karamdaman, ikaw ay mas pinagpala sa kabila ng isang milyong tao ang sumakabilang buhay nitong nagdang linggo.

Kung ikaw ay hindi nakaranas ng panganib ng mga digmaan, ng kalungkutan mula sa kulungan, o paghihingalo mula sa pagpapahirap o sakit mula sa pagkagutom, ikaw ay nakalalamang sa 500 milyong tao sa buong mundo.

Kung ikaw ay may pagkain sa refrigerator, damit sa iyong katawan, bubong sa iyong ulunan at lugar na matutulugan, ikaw ay mas mayaman sa 75% ng ating mundo.

Kung ikaw may kaunting pera sa banko, sa iyong pitaka o may sobrang pera para kumain sa labas ng iyong tahanan, ikaw ay kabilang sa mga nangungunang 8% na mayayaman sa buong mundo.

Kung ang mga magulang mo ay nabubuhay pa at kasalukuyang nagsasama bilang mag-asawa, ikaw ay kakaiba, lalo na kung ikaw ay nasa Amerika.

Kung mapapanatili mo ang iyong sarili na may ngiti sa iyong labi, mapagpakumbaba at mapagpasalamat, mapalad ka, bagama't ito ay nagagawa ng iba, mas marami pa rin ang di kayang gumawa nito.

Kung ikaw ay nanalangin kahapon at ngayon, ikaw ay kabilang sa iilan na mga naniniwala sa Diyos na Lumikha na dinidinig at tinutugon ang mga panalangin.

Kung sa kasalukuyan ikaw ay nakapagbabasa at nababasa mo ang aking panulat ako ay nagpapasalamat, subalit lubos kang pinagpala dahil mahigit dalawang bilyong tao sa buong mundo ang hindi nagkaruon ng pagkakataong makapag-aral na makapagbasa.

Kung ikaw ay may pinanghihinayangan sa anumang bagay ngayon, nawa'y unawain mo ang iyong sarili na mas pinagpala ka kaysa sa mga taong nasa paligid mo.

Subukan mo silang kausapin, aliwin, at magbigay ng kaunting tulong, baka dito mo matagpuan ang iyong sarili na ikaw ay mas pinagpala kaysa sa iba.

Sana makita mo kaibigan
na pinagpala ka,
at matutunan natin
na ipagpasalamat ito
sa Panginoon.

Lagi mong tatandaan.

Life is Beautiful.

Count your Blessings
and Keep on Believing.

KEEP MOVING

Life gives answers in three ways.

It says yes and gives whatever you want.

It says no and gives you something better.

It says wait and gives you the best.

If you’re committed to your dream,

you will win anyways.

Don’t just dream, Live your dream.

Keep moving towards it

SA MGA KAHONG KAYUMANGGI, MAKIKITA MO ANG PUSO NAMING MGA OFW

Isang ordinaryong kahon kung pagmamasdan - kadalasang kulay ay kayumanggi at ito ay may hugis na parisukat. At kung susuriin mo, tulad ng sikat na patalastas, ito ay may tibay na maaasahan. Ito ang tinatawag na "Balikbayan Box", ito ay simbolismo ng kultura ng bawa't migranteng Pilipino.

Sa bawa't Pilipino saan mang panig ng mundo, minsan sa kanilang buhay bilang OFW ay hindi maikakaila na sila’y nakapagpadala o kanilang dala-dala ang isang Balikbayan Box na naglalaman ng mga pasalubong sa kanilang mga mahal sa buhay sa Pilipinas.

At kung susuriin, ang nilalaman ng pangkaraniwang balikbayan box, ito ay naglalaman ng mga produktong mabibili sa mga pangunahing tindahan sa Pilipinas.

Isang bagay na tila katawa-tawa sa iba, bakit nga ba hindi na lang pera ang ipadala ng mga OFW sa kanilang kapamilya at bahala na sila ang mamili ng kanilang kursunadang produkto na naaayon sa kanilang panlasa at isang kapakinabangan din sa mga OFW dahil hindi na sila mahihirapan sa paghahanda ng ilalaman ng isang "balikbayan box".

Ngunit sa mga OFW, hindi sapat ang pera upang maipakita ang kanilang pagmamahal sa pamilya. Dahil ang tinatawag na remittance ay isang buwanang obligasyon ng OFW upang matugunan ang gastusing pinansyal ng kanyang kapamilya kung saan ang lalabis dito ay ituturing na savings ng kanyang kapamilya. At hindi kayang palitan ng salapi ang tinatawag na “spirit of gift giving”.

Ang kahong kayumanggi ay isang manipestasyon ng Pilipino “diaspora” na naglalayon na maipakita ang kanilang pagmamahal sa kanilang mga kapamilya sa bansang sinilangan sa isang boluntaryong pamamaraan.

Patuloy ang pagtangkilik ng OFW sa pagpapadala ng package sa kanlang pamilya sa pamamagitan ng Balikbayan box dahil sa ilang mga kadahilanan.

• Ibinabahagi ng bawa't OFW ang maraming mga bagay na kanilang tinatamasa, mga produktong nabibili sa bansang pinagtatrabahuan na natagpuan nilang kaaya-aya sa kanlang panlasa at nais nila na matikman din ito ng kanilang pamilyang naiwan sa Pilipinas.

• Sa paghahangad ng mga OFW na mabigyan kasiyahan ang kanyang kapamilya sa Pilipinas, kung saan ang ilang mga gamit na minsan nilang pinangarap sa kanilang buhay ay naging mailap ng sila ay nasa Pilipinas pa. At ang pagiging OFW ay nagbibigay katuparan na mabili ang ilan sa mga pinapangarap ng kagamitan bilang laman ng kanilang balikbayan box.

• Upang matugunan ang mga kahilingan ng kapamilya kung saan ang mga produkto ay mas mura sa kanilang bansang pinagtatrabahuan kung ikukumpara sa kasalukuyang presyo nito sa sa Pilipinas.

• Sa bawa't nilalaman nitong kahong kayumanggi ay masusing pinili ng mapanuring mata at panlasa ng mga OFW. Ilang araw at ilang gabi ring pinag-isipan ng mga OFW ang wastong ireregalo, at sinisiguro na bawa't miyembro ng kapamilya ay nakalista.

Masinop nilang pinag-aralan ang pakikipagtawaran upang makapamili sa abot kayang halaga, upang iba pang pasasalubungan ay makinabang rin. Maingat na binalutan ng mga dyaryo, plastic at mga damit, upang masigurong ang mga binili ay protektado. Maingat na isinalansan sa loob ng kahong kayumanggi, sa ilalim ang mabibigat at sa ibabaw naman ang magagaan.

Ilang ulit na tinimbang bago isara ng tuluyan ang kahong kayumanggi. At sa malikhaing kamay ng mga OFW, ang detalye ng patutunguhan ng kahong kayumanggi ay buong pagmamalaki nilang isinulat sa labas ng kahon. Ang iba’y tinatalian pa ng makapal na nylon upang masigurong laman sa loob ay mas protektado.

Sa paglalakbay ng bawa’t kahong kayumanggi saan mang panig ng mundo ito magmumula patungo sa pintuan ng kanilang mahal sa buhay sa Pilipinas, hindi lamang ito naglalaman ng mga materyal na bagay na inaakala ng iba.

Bagkus sa loob ng bawa’t balikbayan box ay matatagpuan mo ang puso ng bawa’t OFW, ang kanilang nag-uumapaw na pagmamahal sa kanilang naiwang kapamilya sa Pilipinas. Ito ay isang tradisyon na makikita mo lamang sa Lahing Pilipino.

Kapamilya, kaibigan, kakilala o kababayan, ipagpaumanhin nyo sana kung tsokolate lang ang aming naipadala, kahit ito ay gawa sa Tsina, tunay na may pusong Pilipino naman ang nagpadala, at nawa'y sa bawa't kagat nyo nawa'y malasahan nyo hindi lang ang tsokolate kundi ang tamis ng aking pag-ibig at pananabik na ikaw ay makasama, miss na kasi kita.

Ikaw kaibigan, miss mo rin ba sila?

STRUGGLE A LITTLE

COCOON

Sometimes struggles are exactly what we need in our life.

If we were to go through life without any obstacles, it would cripple us.

We would not be as strong as we could have been and we could never fly.

So the next time you are faced with an obstacle, a challenge, or a problem.

Struggle a little - then fly!